فقر یک موضوع نسبی است. مثلاً ممکن است شما نسبت به سایر اعضای محله تان فقیرتر یا غنی تر باشید. در مورد یک شهر یا کشور نیز همین طور است. اما فاصله طبقاتی و تبعیض های اجتماعی می تواند شاخص خوبی برای تحلیل یک جامعه باشد. البته همه جوامع، مشکلات و گرفتاریهای خاص خود را دارند و نمی توان گفت که در فلان جای دنیا، مردم بدون سختی و تلاش، پول پارو میکنند. اما اگر می خواهیم ببینیم در کشوری، عدالت و مساوات برقرار است یا خیر، باید ببینیم فاصله طبقاتی در آن تا چه اندازه است. در استاندارد جهانی، حداکثر فاصله درآمد بین فقیرترین تا غنی ترین شاغلان، بحداکثر باید 25 برابر باشد. اما در ایران این شاخص، 60 برابر است. یک کارگر با کار سخت و ساعات کاری ناعادلانه، بدون بیمه و قرارداد کار پایدار، ماهیانه 300 هزار تومان و یک پزشک با کاری نه چندان سخت، ماهیانه 12 میلیون تومان در آمد دارد. البته درک این نکته که آن پزشک درس خوانده و این کارگر به هر دلیل نتوانسته یا نخواسته درس بخواند چندان مشکل نیست. به همین دلیل است که میان آنها تفاوت درآمد وجود دارد اما این تفاوت نباید 60 برابر باشد. در ضمن این ، تنها موارد تبعیض و بی عدالتی نیست. به طور مثال: تبعیض در یافتن شغل، در ورود به دانشگاه، در امکانات اجتماعی، در حمایتهای حکومتی و.....

به امید ظهور دولت یار مهدی صاحب زمان (عج) صلوات